மாலதி டீச்சர் part 2

மாலதியும் நானும் சகஜமாகப் பழகத் தொடங்கிவிட்டோம். ஒரு முறை என்னிடம் ஒரு புத்தகம் வாங்கி வரும்படி கேட்டாள். இரண்டு மூன்று கடைகளில் அலைந்து திரிந்து வாங்கினேன். அந்த நேரம் பள்ளி விடுமுறை என்பதால் அதைக் கொடுப்பதற்காக அவள் வீட்டுக்குச் சென்றேன். ஹாலில் அவளுடைய இரண்டு மகள்களும் படித்துக் கொண்டிருந்தனர். என்னை வரவேற்று சோபாவில் உட்கார வைத்துவிட்டு உள்ளே சென்ற மாலதியை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தேன். இன்றுதான் அவளை நைட்டியில் பார்க்கிறேன். சற்று இறுக்கமான பிரவுன் நிற நைட்டியில் அவளுடைய அழகைக் கண்டு வியந்து போயிருந்தேன். சேலையில் சரிவர தென்படாத அவளுடைய செழித்த இரண்டு மார்பகங்களும் நைட்டியில் குத்திட்டு நின்றன. என் கண்களைக் கட்டுப்படுத்தவே முடியவில்லை. அவற்றைப் பார்த்ததும் எனக்குள் ஜிவ்வென்றிருந்தது. பார்வையால் அவற்றைத் தின்று கொண்டிருந்தேன். நடக்கும் போது பின்புற அசைவுகள் வேறு என்னை தொல்லைப்படுத்தின. எனக்கு காபி கொண்டு வந்து தந்து உட்கார்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்தாள். இப்போதெல்லாம் என்னை போ வா என்று உரிமையாய்ப் பேச ஆரம்பித்திருந்தாள். நான் அவளை விட ஏழெட்டு வயது இளையவன் என்பதால் வந்த உரிமையாயிருக்கலாம். என் பார்வை அவளுடைய கொழுத்த மார்புகள் மீதே சென்றது. அவள் நெளிந்தாள். பேசிக் கொண்டே உள்ளே சென்றவள் மேலே ஒரு துண்டை போர்த்திக் கொண்டு வந்து மறுபடி சகஜமாகப் பேசினாள். எனக்குச் சங்கடமாயிருந்தது. விடைபெற்றுக் கொண்டு சென்றேன்.
இரவு உறக்கமே வரவில்லை. நைட்டியில் முன்னும் பின்னும் திமிறிக் கொண்டிருந்த அவளுடைய அங்கங்களே நினைவுக்கு வந்தன. என் தண்டைத் தடவியபடி உருண்டு கொண்டிருந்தேன். நள்ளிரவில் ‘குட்நைட்’ என்று மெசேஜ் அனுப்பினேன். பதில் வரவில்லை. தூங்கியிருப்பாள் என்று நினைத்து குப்புறப் படுத்துத் தூங்க முயன்றேன். தூக்கம் வரவில்லை. அரைமணி நேரம் கழித்து என் மொபைல் மெசேஜ் சத்தம் கேட்டு பாய்ந்து எடுத்துப் பார்த்தேன். அவள்தான். ‘குட்நைட்’. நான் ரிப்ளை செய்தேன்.
‘என்ன மாலதி தூங்கலையா?’
‘நல்லா தூங்கிட்டேன். திடீர்னு முழிப்பு வந்திச்சு. உன் மெசேஜ் பார்த்த÷ன். அதான் பதிலனுப்பினேன். நீ தூங்கலையா?’
‘இல்ல. தூக்கமே வரல’.
‘ஏன்’?
‘தெரியல’.
‘ம்ம்ம்’
‘மாலதி..’
‘என்ன சிவா’?
‘உங்களை இன்னைக்குதான் பர்ஸ்ட் டைம் நைட்டிலா பார்த்திருக்கேன்’.
‘ஓகோ’
‘நல்லா இருந்துச்சு’
‘வாட்’?
‘இல்ல.. நைட்டில நல்லா இருந்தீங்க’
‘ம்ம்ம்’
‘இன்னும் அதே நைட்டிலதான் இருக்கீங்களா’?
‘ஆமா ஏன்’?
‘ஒன்னுமில்ல சும்மாதான் கேட்டேன். சார் என்ன செய்றார்’?
‘அவர் தூங்கறார்’.
‘மெசேஜ் சத்தம் கேட்காதா’?
‘கேட்காது. நான் சைலன்ட்ல தான் வெச்சிருக்கேன்’.
‘ஓ குட்’.
‘ம்ம்’.
‘உங்கள பாக்கனும் போல இருக்கு மாலதி’
‘வாட்! அதான் வீட்டுக்கு வந்து பாத்தியே’
‘ம்ம்ம்.. பாத்துகிட்டே இருக்கணும் போல இருக்கு’
‘அடப்பாவி.. நான் என்ன உன்னோட லவ்வரா? எதுக்கு இந்த டயலாக்’?
‘ம்ம்ம். நான் ஒன்னு சொல்லவா? கோவிச்சுக்க மாட்டீங்களே’?
‘முதல்ல சொல்லு. அப்புறம் பாக்கலாம்’.
‘ஐ லவ் யூ’
‘வாட்.. நான்சென்ஸ்’
‘சாரி என்னால மறைக்க முடியல. அதான் சொல்லிட்டேன். ரியலி ஐ லவ் யூ’
‘சே.. கொஞ்சம் ப்ரன்ட்லியா பேசினா உடனே இப்படி ஆரம்பிச்சுடுவீங்களே.. இடியட். பை’.
‘ஐயோ.. சாரி மாலதி சாரி’
‘ப்ளீஸ் ரிப்ளை’
அதற்குப் பிறகு ரிப்ளை வரவில்லை. பதட்டமாயிருந்தது. தப்பு பண்ணி விட்டோமோ என்று கவலையாயிருந்தது. மறுநாள் ‘குட் மார்னிங்‘ அனுப்பினேன். பதில் வரவில்லை. போன் பண்ணினேன். எடுக்க வில்லை. சிந்துவை ஸ்கூலில் விட்டு மாலதிக்காகக் காத்திருந்தேன். வந்தாள். என்னைக் கண்டதும் கண்டு கொள்ளாமல் விறுவிறுவென்று சென்றுவிட்டாள். நான் ‘சாரி’ என்று பலமுறை மெசேஜ் அனுப்பினேன். நோ ரிப்ளை!...(தொடரும்)